ഞാൻ കൊടുക്കും എന്റെ ഒരു മാസത്തെ ശമ്പളം. കാരണമെന്തെന്നോ??? ആ സ്ത്രീയേക്കാൾ ചെറുതാകാൻ അധ്യാപക നായ എനിക്ക് വയ്യ!!
പ്രളയം എല്ലാ ദുരിതങ്ങളും ഒന്നായി ചൊരിഞ്ഞ ,ചെങ്ങന്നൂർ താലൂക്കിലെ പാണ്ടനാട് പഞ്ചായത്തിലെ ഒൻപതാം വാർഡിൽ പ്രളയത്തിന്റെ ഓർമ്മകളിൽ നീറിപ്പുകയുന്ന മനസ്സുമായി കഴിയുന്ന ജീവിതങ്ങളെ കേൾക്കാൻ ഒരു കൗൺസിലറായി ഞാൻ സെപ്തം. 7 ന് അവിടെയെത്തി.അവിടുത്തെ, അത്ര വിദ്യാഭ്യാസമില്ലാത്ത ഒരു വീട്ടമ്മ ചെയ്ത ഒരു പ്രവൃത്തി ഞാനിവിടെ കുറിക്കുന്നു.
ദുരിതാശ്വാസ ക്യാമ്പിൽ നിന്നും അവർ മടങ്ങിയെത്തിയിട്ട് മൂന്ന് ദിവസം. മക്കൾ രണ്ടു പേരുടെയും പാഠപുസ്തകങ്ങളും, നോട്ടുബുക്കുകളും നനഞ്ഞ് ഉപയോഗശൂന്യമായി കിടക്കുന്നു. കൈയ്യിലാകെ പണമായുള്ള 700 രൂപ കൊണ്ട് നഷ്ട്ടപ്പെട്ട പുസ്തകങ്ങൾ വാങ്ങിക്കാമെന്ന് മക്കളെ സമാധാനിപ്പിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാണ് പ്രളയ ദിനങ്ങളിൽ മരിച്ച, പതിനൊന്നു ദിവസമായി മോർച്ചറിയിൽ കിടക്കുന്ന ,ഒരു മകൻ മാത്രം ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന വൃദ്ധയുടെ മൃതശരീരം കൊണ്ടുവരുന്നതിന് കൂടെ പോകാൻ തയ്യാറെടുത്തു നില്ക്കുന്ന, എന്നാൽ കയ്യിലഞ്ചു പൈസയില്ലാതെ വിഷണ്ണനായി നില്ക്കുന്ന ഭർത്താവിന്റെ സങ്കടം മനസ്സിലാക്കിയ ആ സ്ത്രീ തന്റെ പൊന്നുമക്കൾക്ക് ബുക്കു വാങ്ങാൻ വച്ച പണം എടുത്തു കൊടുത്തു. ആ സ്ത്രീ എന്നോട് ചോദിക്കുവാ, "ഇത്രയും വലിയ പ്രളയം ഞങ്ങളുടെ ജീവനെങ്കിലും തിരിച്ചു തന്നില്ലേ സാറേ" എന്ന്. "ആയുസ്സുണ്ടെങ്കിൽ ഇനിയും കാശുണ്ടാക്കാമല്ലോ " എന്ന്. എന്റെ ചോദ്യമിതാണ്.വലിയ സാമൂഹിക പ്രതിബദ്ധതയുള്ളവനായ??? അധ്യാപകനായ ഞാനോ?? അതോ എന്നെ ചെറുതാക്കിക്കളഞ്ഞ ഈ സ്ത്രീയോ?? യഥാർത്ഥ സാമൂഹ്യബോധമു
ള്ളയാൾ???
എനിക്കുമുണ്ട് ബാദ്ധ്യതകൾ ബാങ്ക് ലോൺ, കുറികൾ, മക്കളുടെ പഠനം ഒക്കെ.പക്ഷെ ഞാൻ കൊടുക്കും എന്റെ ഒരു മാസത്തെ ശമ്പളം. കാരണമെന്തെന്നോ??? ആ സ്ത്രീയേക്കാൾ ചെറുതാകാൻ അധ്യാപക നായ എനിക്ക് വയ്യ!!
ഈ അനുഭവകഥ പറഞ്ഞുകൊടുത്തില്ലെങ്കിൽ എന്റെ അധ്യാപക സമൂഹം ഒന്നാകെ ഇവരുടെയൊക്കെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് മുമ്പിൽ ഒരിക്കൽ ചൂളിനില്ക്കേണ്ടി വരും.
ഷാജു സി സി
NB: ഈ ജീവിത കഥയിലെ സ്ത്രീയുടെ പേരും വിവരവും ആവശ്യമെങ്കിൽ അവരുടെ അനുവാദത്തോടെ പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്താം.
പ്രളയം എല്ലാ ദുരിതങ്ങളും ഒന്നായി ചൊരിഞ്ഞ ,ചെങ്ങന്നൂർ താലൂക്കിലെ പാണ്ടനാട് പഞ്ചായത്തിലെ ഒൻപതാം വാർഡിൽ പ്രളയത്തിന്റെ ഓർമ്മകളിൽ നീറിപ്പുകയുന്ന മനസ്സുമായി കഴിയുന്ന ജീവിതങ്ങളെ കേൾക്കാൻ ഒരു കൗൺസിലറായി ഞാൻ സെപ്തം. 7 ന് അവിടെയെത്തി.അവിടുത്തെ, അത്ര വിദ്യാഭ്യാസമില്ലാത്ത ഒരു വീട്ടമ്മ ചെയ്ത ഒരു പ്രവൃത്തി ഞാനിവിടെ കുറിക്കുന്നു.
ദുരിതാശ്വാസ ക്യാമ്പിൽ നിന്നും അവർ മടങ്ങിയെത്തിയിട്ട് മൂന്ന് ദിവസം. മക്കൾ രണ്ടു പേരുടെയും പാഠപുസ്തകങ്ങളും, നോട്ടുബുക്കുകളും നനഞ്ഞ് ഉപയോഗശൂന്യമായി കിടക്കുന്നു. കൈയ്യിലാകെ പണമായുള്ള 700 രൂപ കൊണ്ട് നഷ്ട്ടപ്പെട്ട പുസ്തകങ്ങൾ വാങ്ങിക്കാമെന്ന് മക്കളെ സമാധാനിപ്പിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാണ് പ്രളയ ദിനങ്ങളിൽ മരിച്ച, പതിനൊന്നു ദിവസമായി മോർച്ചറിയിൽ കിടക്കുന്ന ,ഒരു മകൻ മാത്രം ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന വൃദ്ധയുടെ മൃതശരീരം കൊണ്ടുവരുന്നതിന് കൂടെ പോകാൻ തയ്യാറെടുത്തു നില്ക്കുന്ന, എന്നാൽ കയ്യിലഞ്ചു പൈസയില്ലാതെ വിഷണ്ണനായി നില്ക്കുന്ന ഭർത്താവിന്റെ സങ്കടം മനസ്സിലാക്കിയ ആ സ്ത്രീ തന്റെ പൊന്നുമക്കൾക്ക് ബുക്കു വാങ്ങാൻ വച്ച പണം എടുത്തു കൊടുത്തു. ആ സ്ത്രീ എന്നോട് ചോദിക്കുവാ, "ഇത്രയും വലിയ പ്രളയം ഞങ്ങളുടെ ജീവനെങ്കിലും തിരിച്ചു തന്നില്ലേ സാറേ" എന്ന്. "ആയുസ്സുണ്ടെങ്കിൽ ഇനിയും കാശുണ്ടാക്കാമല്ലോ " എന്ന്. എന്റെ ചോദ്യമിതാണ്.വലിയ സാമൂഹിക പ്രതിബദ്ധതയുള്ളവനായ??? അധ്യാപകനായ ഞാനോ?? അതോ എന്നെ ചെറുതാക്കിക്കളഞ്ഞ ഈ സ്ത്രീയോ?? യഥാർത്ഥ സാമൂഹ്യബോധമു
ള്ളയാൾ???
എനിക്കുമുണ്ട് ബാദ്ധ്യതകൾ ബാങ്ക് ലോൺ, കുറികൾ, മക്കളുടെ പഠനം ഒക്കെ.പക്ഷെ ഞാൻ കൊടുക്കും എന്റെ ഒരു മാസത്തെ ശമ്പളം. കാരണമെന്തെന്നോ??? ആ സ്ത്രീയേക്കാൾ ചെറുതാകാൻ അധ്യാപക നായ എനിക്ക് വയ്യ!!
ഈ അനുഭവകഥ പറഞ്ഞുകൊടുത്തില്ലെങ്കിൽ എന്റെ അധ്യാപക സമൂഹം ഒന്നാകെ ഇവരുടെയൊക്കെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് മുമ്പിൽ ഒരിക്കൽ ചൂളിനില്ക്കേണ്ടി വരും.
ഷാജു സി സി
NB: ഈ ജീവിത കഥയിലെ സ്ത്രീയുടെ പേരും വിവരവും ആവശ്യമെങ്കിൽ അവരുടെ അനുവാദത്തോടെ പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്താം.
No comments:
Post a Comment